Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: Ένας τελικός για «καφενεία»

Ας είμαστε ειλικρινείς… Ο αποψινός τελικός του Σούπερ Καπ ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό μπορεί να προσφέρει μεν έναν τίτλο, αλλά στην πραγματικότητα δεν θα θρέψει τίποτα περισσότερο από την αυτοπεποίθηση του νικητή και τον εγωισμό των οπαδών του που απαιτούν νίκες ακόμη και στα φιλικά.

Οι διεκδικητές είναι εμφανέστατα ανέτοιμοι, αλλά ταυτόχρονα και ελλιπείς. Οι αλλαγές, λίγες πλην όμως σημαντικές για τους μεν, πολλές και ηχηρές για τους δε, οι απουσίες αρκετών παικτών λόγω Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά και οι τραυματισμοί δυσκόλεψαν αφάνταστα το έργο των προπονητών. Με προπονήσεις σε πλήρη σύνθεση μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, παίκτες άλλους εξουθενωμένους από το Παγκόσμιο Κύπελλο, άλλους φρέσκους από το καλοκαίρι και διαρκείς προσθαφαιρέσεις στο ιατρικό δελτίο, είναι λογικό οι «αιώνιοι» να απέχουν πάρα πολύ ακόμη από το πραγματικό τους ταβάνι, το οποίο δεν θα δούμε φυσικά ούτε σε έξι μέρες για την Ευρωλίγκα, μήτε στο τρίτο ματς του Οκτωβρίου για το πρωτάθλημα. Στην πραγματικότητα, ο πρώτος τίτλος της χρονιάς δεν μοιάζει με τίποτα περισσότερο από ένα από τα πρώτα φιλικά προετοιμασίας μιας ομάδας και ας είναι στην πράξη το τελευταίο τεστ πριν τους ουσιαστικούς στόχους των δύο ομάδων.



Για τους προπονητές, λοιπόν, το αποψινό παιχνίδι είναι μια πολύ καλή προπόνηση. Μια ευκαιρία να τεστάρουν τις ομάδες τους σε συνθήκες πίεσης, απέναντι στον μεγαλύτερο ανταγωνιστή τους εντός τειχών και έναν από τους μεγαλύτερους στην Ευρωλίγκα. Αλλά και μια πρώτη ευκαιρία για να γιγαντώσουν την αυτοπεποίθηση των παικτών τους και να αποφύγουν αχρείαστη γκρίνια από αδηφάγους οπαδούς.

Μην γελιέστε, όλα τα παραπάνω περί… μικρής σημασίας τίτλου δεν αφορούν τη συγκεκριμένη μερίδα. Αυτοί στα… καφενεία, πραγματικά ή… socialmedia-κά, καρτερούν τον αποψινό αγώνα θαρρείς και είναι τελικός πρωταθλήματος ή Ευρωλίγκας, όχι με απλό φίλαθλο ενδιαφέρον για να δουν την ομάδα τους απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο και να πάρουν μια πρώτη γεύση από τα προσεχώς, αλλά για να βρουν μια ακόμη ευκαιρία να προκαλέσουν ή να πειράξουν τους απέναντι. Είναι δεδομένο πως οι μεν, λόγου χάρη, θα μιλήσουν για «πελάτες» και «δικαίωση του Μπαρτζώκα που ξεφορτώθηκε τον Σλούκα», ενώ οι δε, για παράδειγμα, θα πουν πως «τώρα που επιστρέψαμε, τελειώσατε» και «ο Σλούκας απέδειξε ποιος είχε δίκιο στον Μπαρτζώκα». Κι αυτές είναι μάλλον οι πιο ήπιες εκφράσεις που θα ακουστούν ή θα γραφτούν το Σαββατόβραδο. Κι επίσης, μην αμφιβάλλετε, πως οι νικητές και οι ηττημένοι θα βάλουν το αποψινό αποτέλεσμα σε μεγεθυντικό φακό, θα το πανηγυρίσουν και θα γκρινιάξουν πολύ περισσότερο αντίστοιχα από ό,τι «πρέπει» για ένα παιχνίδι, που πραγματικά δεν θα καθορίσει ούτε στο ελάχιστο την εξέλιξη της σεζόν για αμφότερες τις ομάδες.



Φυσικά το ενδιαφέρον δεν απουσιάζει. Ή καλύτερα η περιέργεια! Περιέργεια για αρκετά πράγματα που περιμένουμε να δούμε μέσα στη σεζόν. Όπως, για τον Ολυμπιακό:

-αν η υπεροχή του με τον Φαλ στο «5» που αποδείχτηκε καθοριστική τα προηγούμενα δύο χρόνια στα ντέρμπι θα συνεχιστεί τώρα με την σπουδαία προσθήκη του Μιλουτίνοφ.

-αν-ειδικά απόψε που θα απουσιάσει ο Γκος-μπορεί ο Γουόκαπ να σηκώσει τόσο μεγάλο βάρος στη δημιουργία χωρίς τη βοήθεια του Σλούκα που πλέον φορά πράσινα.

-αν ο Πίτερς θα συνεχίσει την καλή εικόνα της προετοιμασίας και με ποιον τρόπο θα βοηθήσει ο Σίκμα, για να κάνουν αμφότεροι λιγότερο αισθητό το τεράστιο κενό από την αποχώρηση του Βεζένκοφ.



-αν, στο ενδεχόμενο που το παιχνίδι κριθεί στο τέλος-υπάρχει πλέον ο παίκτης που θα πάρει την καθοριστική απόφαση, πράγμα που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια Σλούκας και Βεζένκοφ.

-αν ο Λαρεντζάκης μπορεί να αφήσει πίσω του το μέτριο φινάλε της περασμένης σεζόν και επωμιστεί έναν ρόλο που πλησιάζει περισσότερο σε αυτόν που είχε στη φετινή Εθνική.

-αν ο Κάνααν μπορέσει να προσφέρει με περισσότερη συνέπεια σκορ και αν ο ΜακΚίσικ μπορεί να συνεχίσει την καλή παράδοσή του στα ντέρμπι έχοντας χάσει σχεδόν όλη την προετοιμασία.

Αντίστοιχα, για τον Παναθηναϊκό ενδιαφέρον έχει:

-αν και σε τι βαθμό έχει αφομοιώσει τη φιλοσοφία του Εργκίν Αταμάν, με τόσες λίγες προπονήσεις και δέκα παίκτες από την αποψινή δωδεκάδα ολοκαίνουριους στο ρόστερ.

-αν Λεσόρ και Μπαλτσερόφσκι, με βοήθειες και από τον Κ. Αντετοκούνμπο μπορούν να τα βάλουν με τους ογκωδέστερους Μιλουτίνοφ και Φαλ.



-αν ο Σλούκας θα μπορέσει να είναι τόσο επιδραστικός, εκτελεστικά και δημιουργικά, απέναντι σε παίκτες που γνωρίζουν τόσο καλά το παιχνίδι του.

-αν ο Βιλντόσα μετά τον τραυματισμό του και ο Γκραντ μπορούν να γίνουν τόσο άμεσα επιδραστικοί σε ένα ντέρμπι.

-αν και πόσο θα φανεί το κενό Παπαπέτρου και Μήτογλου που πρόσφεραν μέγεθος και σουτ στις θέσεις των φόργουορντ ή αν ο Χουάντσο θα επιβεβαιώσει την θεωρητική υπεροχή του Παναθηναϊκού πλέον στο «4».

-αν το κενό που φαίνεται να υπάρχει στο «3», χωρίς Παπαπέτρου και Γκριγκόνις, μπορεί να αναπληρωθεί από τα σχήματα με τρία γκαρντ ή κάπως αλλιώς.

-αν ο πολύ καλός στα τρία τελευταία παιχνίδια Γκάι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο έχοντας να αντιμετωπίσει μεγάλα κορμιά στην αντίπαλη περιφέρεια.

Αυτά και άλλα πολλά είναι ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν… τελεσίδικα απόψε, αλλά ασφαλώς θα φανεί μια πρώτη «τάση». Γι’ αυτό και αποκλειστικά γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον το αποψινό ντέρμπι κι όχι για το ποιος θα σηκώσει τον μακράν λιγότερο λαμπερό τίτλο από τους τέσσερις που θα διεκδικήσουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός φέτος. Γιατί, πολύ απλά, καμία σεζόν δεν κρίθηκε πετυχημένη ή αποτυχημένη για μια ομάδα από το αν κατέκτησε ή όχι το Σούπερ Καπ. Τα… μεγάλα είναι μπροστά, πολύ μπροστά για την ακρίβεια, για τους δύο «αιώνιους». Όρεξη να έχουμε να τους βλέπουμε, γιατί το αποψινό ντέρμπι θα είναι το πρώτο από τα δυνάμει και 17 (!) φετινά μεταξύ τους παιχνίδια. Ψυχραιμία, λοιπόν, εκατέρωθεν. Για νικητές και ηττημένους.