Πάτησε γκάζι και το… τρένο συνέχισε: Τα 5+1 σημεία από το διπλό της ΑΕΚ στη Λειβαδιά!

Χωρίς φρένο συνεχίζει την πορεία της η ΑΕΚ!

Το «τρένο» του Ματίας Αλμέιδα -εάν και χρειάστηκε λίγο παραπάνω... γκάζι στο δεύτερο μέρος- πέρασε νικηφόρα (0-2) και από την έδρα του Λεβαδειακού, σημείωσε την 6η σερί του νίκη σ' όλες τις διοργανώσεις (με 13-1 τέρματα), επανήλθε στο -6 από τον Παναθηναϊκό συνεχίζοντας ακάθεκτο τη μάχη για τον τίτλο και πάει με... φόρα στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Όλα αυτά βοηθούμενο για ακόμα μία φορά από τον κόσμο του, ο οποίος κατέκλυσε τις κερκίδες του Δημοτικού Σταδίου της Λειβαδιάς.





Η πετυχημένη συνταγή που ακολουθήθηκε παρά τις απουσίες, ο Σιντιμπέ που απογειώνει δημιουργικά το σύνολο και η αποφασιστικότητα για... κυριαρχία με την οποία βγήκαν οι «κιτρινόμαυροι» στο δεύτερο ημίχρονο. Τα 5+1 συμπεράσματα από το «διπλό» της ΑΕΚ επί του Λεβαδειακού:

Η πετυχημένη συνταγή που ακολούθησε ο Αλμέιδα

Έχει σημειωθεί ότι το βασικό για τον Ματίας Αλμέιδα δεν είναι το ίδιο το σύστημα, αλλά οι αγωνιστικές αρχές που θέλει να έχει στο παιχνίδι της η ΑΕΚ (και οι οποίες διατηρούνται και βελτιώνονται). Παρόλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι το… υβριδικό αυτό 4-4-2 που χρησιμοποιεί κατά βάση από το εκτός έδρας ματς με τον Παναιτωλικό κι έπειτα, έχει ταιριάξει γάντι στην ομάδα του. Είναι φανερό πως δούλευε εξαρχής στο μυαλό του το θέμα «διάταξη» και πως από τότε που αυτή έδεσε, δεν θέλει να την πειράξει.



Πριν από το ματς με τον Λεβαδειακό τέθηκε επί τάπητος η συζήτηση για αλλαγή συστήματος. Κι αυτό λόγω της ταυτόχρονης απουσίας, λόγω τραυματισμών, των δύο αριστερών μπακ της «Ένωσης» (Μοχαμάντι, Χατζισαφί). Ο Αργεντινός τεχνικός αφενός δοκίμασε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας σχηματισμό με τριάδα στα στόπερ. Κάτι που είχε δουλέψει καθ' όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και το οποίο είχε εφαρμόσει και στους πρώτους αγώνες της σεζόν. Δυνητικά μάλιστα θα μπορούσε να τον επαναφέρει και στη Λειβαδιά, καθώς είχε τα εργαλεία: Για παράδειγμα με Βίντα και Μουκουντί ως δύο κεντρικούς αμυντικούς και για τρίτο έναν εκ των Τζαβέλλα ή Ρότα. Ωστόσο, προτίμησε να μη χαλάσει την… καλή μαγιά. Και δικαιώθηκε.

Ο Σιντιμπέ που απογειώνει δημιουργικά το υπόλοιπο σύνολο

Από εκεί και πέρα, το ερώτημα είχε να κάνει με το ποιος εκ των Σιντιμπέ ή Ραντόνια θα κάλυπτε -κατά συνθήκη- το αριστερό άκρο της αμυντικής τετράδας. Αμφότεροι δεξιοί οπισθοφύλακες. Σίγουρα και οι δύο έχουν παίξει στο παρελθόν τη θέση (σαφώς πιο πολλές φορές ο πρώτος), οπότε αυτό από μόνο του επέτρεπε στον Αλμέιδα να συνεχίσει στο 4-4-2. Ο τεχνικός του «δικεφάλου» εμπιστεύτηκε την εμπειρία και την ποιότητα του νεαποκτηθέντα Γάλλου (ακόμα κι αν δεν ήταν στον 100% σε επίπεδο ετοιμότητας), τον επιβράβευσε για το θετικό του ντεμπούτο με τον ΠΑΣ Γιάννινα (όπως αρέσκεται να κάνει με τους παίκτες του) και βγήκε ασπροπρόσωπος.

Την ίδια στιγμή που η παραπάνω συνιστούσε την πρώτη του αλλαγή -και μάλιστα αναγκαστική- από τους δέκα της αρχικής ενδεκάδας (εκτός τερματοφύλακα) στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος. Βέβαια και στη θέση του πορτιέρε, η ίωση που ταλαιπώρησε τον Στάνκοβιτς ήταν εκείνη που τον είχε αναγκάσει να προβεί στην αντικατάστασή του με τον Αθανασιάδη. Τουτέστιν: Μπορεί ο Αλμέιδα να μην «εγκλωβίζεται» σε συστήματα, αλλά πάνω-κάτω έχει καταλήξει σε σχηματισμό αλλά και σε πρόσωπα και φαίνεται πως θα διαφοροποιήσει τα πράγματα μόνο εάν τον... αναγκάσουν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές του με την απόδοση και τη δουλειά τους.

Σε ό, τι αφορά τον Σιντιμπέ, η παρουσία του είχε αρνητικά, τα οποία μπορεί να βασίζονται και στο επίπεδο ετοιμότητάς του, αλλά κυρίως πολλά θετικά! Στο πρώτο κομμάτι θα σημειωθούν ορισμένα λάθη σε μεταβιβάσεις και κοντρόλ, καθώς και η φάση του 72' με την κακή αμυντική του αντίδραση και την αντεπίθεση που έβγαλε από την πλευρά του ο Λεβαδειακός.



Την ίδια ώρα, όμως, υπήρχε και η άλλη όψη του νομίσματος. Μετά το ματς Κυπέλλου με τον ΠΑΣ σχολιάστηκε κατά κόρον -και σωστά- ότι ο Αλμέιδα προχώρησε μεν σε εννέα αλλαγές στην αρχική του ενδεκάδα, αλλά κατάφερε να παρουσιάσει εκ νέου ένα ομοιογενές σύνολο σε επίπεδο αγωνιστικής φιλοσοφίας. Στην αναμέτρηση της Λειβαδιάς τώρα, ο Σιντιμπέ έδειξε ότι δύναται να απογειώσει τις δυνατότητες του συνόλου. Κι αυτό κυρίως με τις επιθετικές του ενέργειες, έχοντας φυσικά κι ορισμένες καλές καλύψεις σε φάση άμυνας.

Καταρχάς, ο 30χρονος άσος, όπως και με τους Ηπειρώτες, συνέκλινε άψογα κατά τις εφορμήσεις του, με αποτέλεσμα να αποτελεί έναν έξτρα παίκτη στον άξονα σε φάση επίθεσης. Ταυτόχρονα, όμως, συνδυαζόταν άψογα με τον Γκατσίνοβιτς, με τον οποίο έδεσε υπέροχα. Από τις επαφές αυτών των δύο η ΑΕΚ πήρε πολλά στο αντίπαλο μισό.

Συνεχίζει να το… ψάχνει στο ξεκίνημα η ΑΕΚ

Στο πρώτο 20λεπτο-25λεπτο των τελευταίων αγώνων στη Super League 1 -με εξαίρεση εκείνον με τον Ιωνικό- καθιερώνεται το εξής μοτίβο για την ΑΕΚ: Σχετικά χαμηλό τέμπο πίεσης σε σχέση με αυτό που μπορεί να πιάσει, «μέτρημα» του αντιπάλου κι εν συνεχεία… χτύπημα. «Αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι να έχουμε τον έλεγχο του παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο, την κατοχή, να ανοίξουμε το παιχνίδι και να ''κουράσουμε'' τον αντίπαλο. Στην επανάληψη θέλουμε να εκμεταλλευτούμε περισσότερο τους χώρους και να ''χτυπήσουμε'' τον αντίπαλο όπως κάναμε σήμερα», σχολίασε ο Ελίασον (που είχε ακόμα μία εξαιρετική ασίστ) στις δηλώσεις του στη NOVA μετά το τέλος του αγώνα, εξηγώντας ουσιαστικά το αγωνιστικό πλάνο της «Ένωσης» αλλά και τη διαφορά στην εικόνα της μεταξύ των δύο ημιχρόνων.



Παρόλα αυτά, θα αποτελούσε ωραιοποίηση της κατάστασης να λέγαμε ότι η ΑΕΚ δεν καθαρίζει από το πρώτο μέρος τα παιχνίδια της λόγω… σχεδίου. Προφανώς γίνονται και λάθη και πράγματα που χρήζουν διόρθωσης. Εξάλλου, ο ίδιος ο Αλμέιδα στη συνέντευξη Τύπου της Λειβαδιάς τόνισε ότι άλλαξε ορισμένα στοιχεία που είδε από το σύνολό του στο πρώτο ημίχρονο.

Στο πρώτο 45λεπτο, λοιπόν, ο Λεβαδειακός είχε παραχωρήσει (θέλοντας ή μη) την κατοχή στην ΑΕΚ -ώστε να ξεφύγει και από το εξαιρετικό της πρέσινγκ- παίζοντας με κοντά τις γραμμές του για να κλείσει διαδρόμους. Εκείνη κυκλοφορούσε την μπάλα, προσπαθούσε και έβγαζε ορισμένες συνεργασίες από τα άκρα (φορτώνοντας παράλληλα με παίκτες την αντίπαλη περιοχή), ωστόσο της έλλειπε η κατάλληλη τελική μεταβίβαση στο «κουτί». Οι περισσότερες επικίνδυνες στιγμές της ήρθαν από σουτ από το ύψος ή εκτός της περιοχής, τρόπος απειλής που ανήκει άλλωστε στο ρεπερτόριό της.

Το εξαιρετικό μπάσιμο στο β' μέρος για την ΑΕΚ που… χτίζει χαρακτήρα

«Μάγκες, πάμε να το καθαρίσουμε». Δεν γνωρίζουμε εάν αυτή ήταν η τελευταία ατάκα που ειπώθηκε στα «κιτρινόμαυρα» αποδυτήρια κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας, αλλά σίγουρα μ' αυτό το ταπεραμέντο βγήκαν οι παίκτες του Αλμέιδα στον αγωνιστικό χώρο.

Επιβεβαιώνοντας και τα παραπάνω λόγια του Ελίασον, οι φιλοξενούμενοι μπήκαν φουριόζοι στο δεύτερο μέρος. Εξαρχής πίεζαν ψηλά με τεράστια ένταση, φόρτωσαν την αντίπαλη περιοχή (σε μια στιγμή στα πρώτα λεπτά ήταν λες και η ΑΕΚ ήταν εκείνη που αμυνόταν στην περιοχή του Λεβαδειακού, λόγω των παικτών που είχε μεταφέρει σ' αυτήν) και έφτιαχναν τη μία φάση μετά την άλλη. Σα… φυσικό επακόλουθο ήρθε και το 0-1, ύστερα από το κλέψιμο, την υπέροχη συνδυαστική προσπάθεια των Σιμάνσκι, Αραούχο και Ελίασον και την καρφωτή κεφαλιά του Λιβάι μετά το εξαιρετικό γύρισμα του τελευταίου.

Μια αντίδραση τύπου «ξέρω ότι μπορώ και πάω να το δείξω», η οποία έρχεται κι αυτή να αποδείξει ότι η ΑΕΚ φέτος διεκδικεί στα ίσα πρωτάθλημα. Όπως φυσικά εξαιρετική ήταν και η συμπεριφορά των φιλοξενούμενων μετά το προβάδισμά τους, κλειδώνοντας χωρίς άγχος τη νίκη (δεν αισθάνθηκες σε κανένα σημείο ότι κινδυνεύουν). Μάλιστα, για ακόμα μία φορά με συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Στο τελευταίο σημαντικό ρόλο, μεταξύ άλλων, έπαιξαν και τα τριγωνάκια που έχτιζαν στα άκρα οι δύο κεντρικοί χαφ των φιλοξενούμενων, Σιμάνσκι και Πινέδα.

Η ΑΕΚ, λοιπόν, πήρε μια νίκη χαρακτήρα για δύο λόγους. Καταρχάς, για την αντίδρασή της στο δεύτερο μέρος αλλά και συνολικά για την «απάντηση» που έδωσε στην πίεση που πήγε να της βάλει το σπουδαίο «τρίποντο» του Παναθηναϊκού επί του Άρη. Ένα αποτέλεσμα για την «Ένωση» που μαζί με το διπλό στο «Κλ. Βικελίδης» αλλά και την ψυχωμένη νίκη επί του Ατρομήτου, είναι από εκείνα που χτίζουν και χαρακτήρα πρωταθλητή.

Δεν επέτρεψε στον Λεβαδειακό να την τιμωρήσει αλά… ΠΑΟΚ

Θα ήταν άδικο να χαρακτηριστεί η επικράτηση της ΑΕΚ στη Λειβαδιά ως νίκη κόντρα σε ένα εύκολο αντίπαλο. Κι όχι μόνο για την «Ένωση», αλλά και για την ίδια την ομάδα της Βοιωτίας. Ο Λεβαδειακός μέχρι χθες είχε δώσει δύο παιχνίδια στην έδρα του, παραμένοντας σ' αμφότερα αήττητος και -κυρίως- καταφέρνοντας να βάλει «μπλόκο» στον ΠΑΟΚ. Μάλιστα, είχε σκοράρει και στα δύο (με τον Αστέρα το άλλο). Γενικότερα, βρίσκεται σε ανοδική πορεία, όπως έδειξε και η εμφάνισή του στον Βόλο αλλά και η πρόκρισή του στους «16» του Κυπέλλου.

Οι «κιτρινόμαυροι» πέρα από την επιθετική τους λειτουργία, μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν και στα αμυντικά τους καθήκοντα. Στο πρώτο μέρος δεν δέχτηκαν τελική, ενώ στο δεύτερο κινδύνεψαν κυρίως όταν είχε διαμορφωθεί το τελικό 0-2. Το σημαντικότερο είναι ότι αντέδρασαν πετυχημένα στις περισσότερες φάσεις που -καλώς ή κακώς- δίνουν βάσει του τρόπου παιχνιδιού τους, δηλαδή με καλό τρανζίσιον (ενδεικτική η ενέργεια του Ρότα στο πρώτο μέρος). Ενώ, σε σχέση και με τον αγώνα με τον -σαφώς πιο επικίνδυνο- Ατρόμητο, όταν χρειάστηκε είχαν ασφαλώς καλύτερες τοποθετήσεις στα μετόπισθεν.

Bonus: Σκόρερ ολκής ο Λιβάι, αλλά καλύτερος (στο ματς) για την ΑΕΚ ο Γκατσίνοβιτς!

Για ακόμα ένα παιχνίδι ο Λιβάι επιβεβαίωσε ότι ο Αλμέιδα ήταν της… μοίρας του γραφτό. Είναι ο προπονητής που βρήκε τη θέση -εκείνη του φορ- στην οποία μπορεί να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του (τουλάχιστον στην ΑΕΚ). Δύο γκολ στη Λειβαδιά, το πρώτο με μια από τις χαρακτηριστικότερες κινήσεις σέντερ φορ.



Κι όμως. Ο καλύτερος παίκτης (δεν θα… παίξουμε με τον ορισμό του MVP) για τους φιλοξενούμενους ήταν ο Γκατσίνοβιτς! Τι να πρωτοπείς. Για τις εκπληκτικές του συνεργασίες με τον Σιντιμπέ, τη μόνιμη απειλή (κυρίως από δεξιά) και τους διαδρόμους που άνοιγε, για ορισμένες μαγικές επαφές του με την μπάλα. Το κερδισμένο πέναλτι ήρθε απλά να προστεθεί ως κερασάκι στη συνολική του εμφάνιση. Παρεμπιπτόντως, respect για την κίνησή του με το ball boy...