Αν δεν ήταν στο Μόναχο θα είχε χάσει νωρίτερα ο Παναθηναϊκός

Στα σκουπίδια πέταξε ο Παναθηναϊκός την ευκαιρία να ξεκινήσει με ένα νικηφόρο σερί τη φετινή Ευρωλίγκα, ώστε να μην χρειαστεί και πάλι το… καθιερωμένο σερί την άνοιξη για να πάρει κάλο πλασάρισμα ενόψει πλέι οφ. Και αυτή τη φορά για την ήττα από την άγουρη Μπάγερν φταίει μόνο η ομάδα του Πασκουάλ και κανείς άλλος.

Η εμφάνιση του τριφυλλιού είχε πολλά αρνητικά και κάτι λίγα θετικά. Το σημαντικότερο της υπόθεσης είναι ότι οι πράσινοι έχασαν από μια ομάδα και έναν αντίπαλο, που η λογική λέει ότι θα νικήσουν οι ανταγωνιστές των πράσινων στα πλέι οφ. Μπορεί να είναι νωρίς, αλλά αυτό το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός έπρεπε να το πάρει για πολλούς λόγους.

Πώς να νικήσει όμως μία ομάδα που κάνει 18 λάθη εκτός έδρας; Με τη συγκεκριμένη εμφάνιση η ομάδα του Πασκουάλ έμεινε ζωντανή στο ματς μόνο και μόνο επειδή αντιμετώπιζε την Μπάγερν. Αν το τριφύλλι είχε απέναντι του μια μπαρουτοκαπνισμένη ομάδα Ευρωλίγκας το ματς θα είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα, φυσικά με αρνητική έκβαση.

Όταν επιτρέπεις στον αντίπαλο να πάρει 20 πόντους από τα επιθετικά ριμπάουντ, όταν τον αφήνεις να επιβάλλει το δικό του αργό τέμπο και την ίδια ώρα εσύ σουτάρεις 4/20 τρίποντα, η μοίρα σου είναι καταδικασμένη. Μπορεί η ομάδα να είναι ανέτοιμη και αυτό είναι κατανοητό, όμως τα ριμπάουντ και η συγκέντρωση δεν χρειάζονται ούτε χημεία, ούτε προσαρμογή.

Το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να υφίσταται και αυτό βρίσκει απόλυτη εφαρμογή όταν μιλάμε για τις εμφανίσεις του Παναθηναϊκού μακριά από το ΟΑΚΑ. Ακόμη κι αν απέναντι σου βρίσκεται μια ομάδα όπως η Μπάγερν Μονάχου, η οποία απλά εκμεταλλεύτηκε τα λάθη και τη σύγχυση του τριφυλλιού στο τέλος και έκανε σεφτέ στις νίκες.

Η κουβέντα για την τελευταία φάση και την ευθύνη του Γκιστ είναι λάθος. Γιατί απλά η ομάδα του Πασκουάλ δεν έπρεπε να αφήσει το παιχνίδι να οδηγηθεί εκεί, αλλά να το καθαρίσει από τα μέσα της τρίτης περιόδου όταν της δόθηκε η ευκαιρία. Στο αμιγώς αγωνιστικό σκέλος μπορούμε να γράψουμε πολλά, όμως ακόμη και με τις αδυναμίες της εποχής, αν οι παίκτες του Πασκουάλ έπαιζαν σαν ομάδα και ήταν συγκεντρωμένοι, έστω και κακοί και πάλι θα κέρδιζαν σε αυτό το γήπεδο.

Ο Καταλανός τεχνικός έχει πολλά θέματα προς επίλυση. Οι ρόλοι των νεοφερμένων δεν είναι ξεκάθαροι, το ροτέισον είναι μπερδεμένο, οι αλλαγές στην άμυνα προς το παρόν δεν βγαίνουν, όπως και η διαχείριση στη θέση «5».

Με δεδομένο ότι αύριο ακολουθεί το παιχνίδι με την Γκραν Κανάρια στο ΟΑΚΑ όπου η νίκη είναι κάτι παραπάνω από μονόδρομος, ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να αφήσει πίσω… το Μόναχο. Προσοχή, όχι να το ξεχάσει, να διδαχθεί, να προχωρήσει και να βάλει τα δυνατά του, ώστε να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη. Το ματς δεν χάθηκε από τα ατομικά λάθη, αλλά από τον λάθος τρόπο που το αντιμετώπισε συνολικά η ομάδα και το επιτελείο.

Στο παιχνίδι υπήρχαν και κάποια θετικά στοιχεία, ο «αέρας» που βγάζει ο Μήτογλου που είναι πια πανέτοιμος για αυτό το επίπεδο, η τρομερή θέληση του Παππά στην άμυνα που ξύπνησε και τους υπόλοιπους, αλλά και η επιβεβαίωση ότι ο Λάγκφορντ θα δώσει αυτά για τα οποία ήρθε.

Υ.Γ. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός άγγιξε επιτέλους την τελειότητα από τη γραμμή των βολών με 19/21 με ποσοστό 90.5%. ..

Υ.Γ. 1 Κρίμα και άδικο για τον κόσμο του τριφυλλιού που βρέθηκε στο Μόναχο και έδωσε πράσινη απόχρωση σε κάθε γωνιά του γηπέδου, αλλά έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι.