Ο Παναθηναϊκός έχει αυτό που θέλει ο Ολυμπιακός και ο Ολυμπιακός αυτό που θέλει ο Παναθηναϊκός

Μια μακρά και δύσκολη σεζόν, πιθανότατα η πιο μακρά και δύσκολη… ever, είναι προ των πυλών. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός για μια ακόμη χρονιά έδειξαν πως δεν φείδονται χρημάτων προκειμένου να φτάσουν στην επίτευξη των στόχων τους. Ήταν και παραμένουν στο πρώτο tier της Ευρωλίγκας ως διεκδικητές του τίτλου που θα κριθεί στο ΟΑΚΑ τον Μάιο. Αλλά πέρα από πλούσια και πανάκριβα ρόστερ, έχουν-όπως ακόμη και οι καλύτερες ομάδες της ιστορίας-αδυναμίες. Και-πώς τα φέρνει η… μοίρα-από τις πρώτες εντυπώσεις των «αιωνίων» φαίνεται πως οι μεγάλες αρετές του ενός είναι οι αδυναμίες του άλλου και τούμπαλιν.

Το ερωτηματικό του Ολυμπιακού στα γκαρντ

Ο Ολυμπιακός ήταν κοινή παραδοχή στο κλείσιμο της περασμένης περιόδου πως είχε δύο βασικές ανάγκες. Η πρώτη, που αντιμετωπίστηκε υποδειγματικά στην offseason, ήταν να μπει φρέσκο αίμα και να αυξηθεί η αθλητικότητα της ομάδας. Οι «ερυθρόλευκοι» με τις προσθήκες των Γουόρντ, Χολ και εσχάτως Νιλικίνα πέτυχαν το στόχο τους, καθώς πρόκειται για εξαιρετικούς αθλητές, που ανεβάζουν κατακόρυφα τα επίπεδα ενέργειας, έντασης και ταχύτητας στο ρόστερ.

Το δεύτερο, ωστόσο, ζητούμενο στο ρόστερ του Ολυμπιακού δεν έχει απαντηθεί, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Η απόφαση του Γιώργου Μπαρτζώκα να κάνει… all in στον Κίναν Έβανς εμπεριείχε ρίσκο, το οποίο για την ώρα δεν βγαίνει. Ο Αμερικανός γκαρντ θα ήταν ιδανικός για να καλύψει τις ανάγκες των Πειραιωτών πριν τον πρώτο ή ακόμη και πριν δεύτερο πολύ σοβαρό τραυματισμό του. Όμως έχοντας να αγωνιστεί ήδη σχεδόν ενάμιση χρόνο, ήταν παράτολμο να στηριχτεί πάνω του ο σχεδιασμός για τον βασικό χειριστή της ομάδας. Ο Έβανς προπονείται εδώ και μήνες κανονικά, αλλά και όταν ήταν υγιής έδειξε να απέχει ακόμη πάρα πολύ από τον παίκτη στον οποίο μπορεί να βασιστεί ο Ολυμπιακός ως primary ball handler.



Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μετά τον τελευταίο τραυματισμό του ζήτησε επιτακτικά την απόκτηση γκαρντ, αλλά ο Νιλικίνα έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Έβανς. Είναι σπουδαίος αμυντικός, είναι παίκτης ομάδας, αλλά είναι ρολίστας και όχι ο πρωταγωνιστής, που θα πάρει αποφάσεις, θα δημιουργήσει για τον εαυτό του ή τους συμπαίκτες του και θα πάει στο ένας με έναν. Με αυτά και με αυτά, ο Ολυμπιακός έχει βρεθεί να έχει στον άσο δύο παίκτες με κοινές αρετές και αδυναμίες, τον Γουόκαπ και τον Νιλικίνα, περιμένοντας καρτερικά να βρει τον εαυτό του ο Έβανς και χαραμίζοντας τον Λι με το να του δίνει λεπτά στο «1», όπου δεν μπορεί να ανταποκριθεί όσο στο «2».

Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό στην άμυνα

Ο Παναθηναϊκός ήταν ίσως ο πρωταθλητής των μεταγραφών στην Ευρωλίγκα και ας μην κατάφερε τελικά να κάνει δικό του τον Γιόνας Βαλαντσιούνας. Οι «πράσινοι» αναβάθμισαν ξεκάθαρα το ρόστερ τους σε θέσεις που είχαν ανάγκη, με τον Σορτς που θα προσφέρει έναν ακόμη σπουδαίο πόλο αποφορτίζοντας Ναν και Σλούκα, έκαναν το καλύτερο δυνατό «γέμισμα» στη θέση του σέντερ προσθέτοντας τον Χολμς ώστε να έχει ο Λεσόρ τον χρόνο που χρειάζεται για να επανέλθει, ενώ Ρογκαβόπουλος και Τολιόπουλος ενίσχυσαν τον ελληνικό κορμό και το shooting του ρόστερ, που θα βοηθηθεί και με την επάνοδο του Γκριγκόνις που μοιάζει-επίσης-σαν νέα μεταγραφή.

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα… Πέρα από το γεγονός ότι η προετοιμασία του Παναθηναϊκού διαταράχθηκε από τραυματισμούς, ασθένειες και Ευρωμπάσκετ, που-λογικά-θα επιφέρουν καθυστερήσεις στο να δούμε τη χημεία της ομάδας στα επιθυμητά επίπεδα, εγείρεται και ένα ερωτηματικό που αφορά στην άμυνα. Οι «πράσινοι» έχουν ποιοτικά το καλύτερο ρόστερ της Ευρωλίγκας, αλλά το ζητούμενο είναι πώς θα ανταποκριθούν ανασταλτικά. Με τον Σορτς να αποτελεί κινούμενο μις ματς λόγω του ύψους του, τον Ναν να μην ανταποκριθεί two-way στην ίδια ένταση, τον Σλούκα στα 35 μετά από Ευρωμπάσκετ, τους Τολιόπουλο και Ρογκαβόπουλο να μην είναι ανάλογα επιδραστικοί στην πίσω πλευρά του παρκέ και τον Χολμς να χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί στις ανάγκες της ομαδικής άμυνας, υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά για την αμυντική τους αποτελεσματικότητα.



Σύμφωνοι, η παρουσία Γκραντ, Χουάντσο, Καλαϊτζάκη και του υγιή Λεσόρ θα είναι η απάντηση σε πολλά από αυτά τα ερωτήματα, αλλά ίσως δεν είναι πανάκεια. Για τον επιπλέον λόγο ότι ο Γκραντ είναι πλέον στα 33, ο Χουάντσο είναι καταπονημένος (και) από το Ευρωμπάσκετ, ο Λεσόρ θα χρειαστεί καιρό για να επανέλθει και ο Καλαϊτζάκης έχει επιθετικούς περιορισμούς. Ο Εργκίν Αταμάν, που συν τοις άλλοις δεν είχε καθόλου χρόνο για να δουλέψει υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα πρέπει να αναζητήσει τα πιο λειτουργικά σχήματα, ακόμη και θυσιάζοντας κάποιες φορές το επιθετικό ταλέντο στον βωμό της καλύτερης αμυντικής ισορροπίας.

Μήπως να έκαναν κανένα… trade;

Μοιάζει παράδοξο, αλλά φαίνεται-εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον-πως είναι πραγματικότητα: Ο Ολυμπιακός έχει σε αφθονία αμυντικά χαρακτηριστικά που θα ήθελε ο Παναθηναϊκός και ο Παναθηναϊκός σε υπεραριθμία ποιοτικά χαρακτηριστικά στα γκαρντ που θα είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός. Φανταστείτε πόσο θα έλυνε τα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα ένας παίκτης σαν τον Τι Τζέι Σορτς προσφέροντας δημιουργία, σκορ και ταχύτητα στον «άσο». Αλλά, αντίστοιχα, πόσες τρύπες θα έκλεινε στην άμυνα του Εργκίν Αταμάν ένας παίκτης σαν τον Τάισον Γουόρντ ή τον Φρανκ Νιλικίνα. Φυσικά η ιδέα του trade δεν περνά ούτε για αστείο από το μυαλό των «αιωνίων». Όμως αν η σεζόν φανερώσει αυτές τις αδυναμίες και θέσει σε κίνδυνο την πορεία τους, θα πρέπει να είναι έτοιμοι να δώσουν τις λύσεις, ίσως και με μία ακόμη προσθήκη.