Η μοναξιά του Σλούκα, το Βελιγράδι 2.0 και ο Παναθηναϊκός που... ταξίδεψε στον χρόνο

Έχει ειπωθεί από πολλούς και είναι πέρα για πέρα αληθινό, πως η Εuroleague αποτελεί ένα πραγματικό roller coaster. Στις 5 Νοεμβρίου, ο Παναθηναϊκός υπέστη μία βαριά ήττα στο Βελιγράδι από τον Ερυθρό Αστέρα και βυθίστηκε στον προβληματισμό. Στις 25 Νοεμβρίου ολοκλήρωσε κόντρα στην Παρτίζαν ένα σερί τεσσάρων νικών και άρχισε ξανά να αισθάνεται ως το απόλυτο φαβορί για την κούπα. Πλέον, στα μέσα του Δεκέμβρη, οι επιφυλάξεις επέστρεψαν με συνεχόμενα άσχημα αποτελέσματα με τη Βαλένθια και την Αρμάνι.

Η ήττα στο Μιλάνο, δε, θύμισε σε πολλά σημεία εκείνη στη σερβική πρωτεύουσα, λες και ο Παναθηναϊκός γύρισε πίσω στον χρόνο 1 μήνα και κάτι. Και στα δύο παιχνίδια, οι «πράσινοι» έδειξαν σε μεγάλο μέρος του αγώνα εικόνα παραίτησης και απόλυτης αδυναμίας να αντιδράσουν. Και στα δύο παιχνίδια, η συντριβή αποφεύχθηκε επειδή ο Κώστας Σλούκας πάλεψε μόνος του ώστε να την αποτρέψει.

Η εικόνα του αρχηγού ήταν πραγματικά συγκινητική, όμως δημιουργεί και έναν προβληματισμό. Δεν γίνεται ο παίκτης που βγάζει στο παρκέ την περισσότερη ένταση και τη μεγαλύτερη δίψα, να είναι ο 36χρονος αρχηγός του «τριφυλλιού», που έχει κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα του και δεν έχει τίποτα να αποδείξει σε κανέναν. Στο Μιλάνο, ωστόσο, συνέβη ακριβώς αυτό, καθώς ο Σλούκας ήταν ο μοναδικός που δεν έμοιαζε «οκ» με το να υποστεί ο Παναθηναϊκός μία βαριά ήττα.



Βέβαια, ό,τι και να έκανε ο διεθνής γκαρντ, η νίκη δεν θα μπορούσε να έρθει με την αμυντική απόδοση των «πράσινων» στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Κόντρα σε μία Αρμάνι που πριν το παιχνίδι είχε 84 πόντους κατά μέσο όρο, το «τριφύλλι» κατόρθωσε να δεχθεί 80 στα πρώτα τρία δεκάλεπτα του αγώνα. Στο ίδιο πλαίσιο, κατά τη διάρκεια του δευτέρου δεκαλέπτου, είδε τους Ιταλούς να πετυχαίνουν 31 πόντους σε 7 λεπτά, από το 21-29 μέχρι το 52-36.

Σίγουρα, θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει και για «ρέντα» της ομάδας του Μιλάνου, όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Οι παίκτες της Αρμάνι, και κατά κύριο λόγο ο Αρμόνι Μπρουκς, έβλεπαν το καλάθι σαν «βαρέλι», ωστόσο δεν υπήρξε και ιδιαίτερη προσπάθεια από τους «πράσινους» ώστε να δυσκολέψουν τις προϋποθέσεις των εκτελέσεών τους. Πάρα πολλά σουτ, ακόμη και από αυτά που χάθηκαν, ήταν ελεύθερα, καθώς η ανυπαρξία πρώτης ζώνης άμυνας και οι επακόλουθες κάκιστες περιστροφές έφερναν αμαρκάριστα τρίποντα για τους Ιταλούς. Και όλα αυτά, σε ένα γήπεδο που μπορεί εύκολα να... κατηφορίσει, αν οι γηπεδούχοι βρουν ρυθμό.

Συν τοις άλλοις, ο Αταμάν άφησε εκτός 12άδας τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη, έναν από τους λίγους ικανούς αμυντικούς πάνω στην μπάλα που διαθέτει ο Παναθηναϊκός. Αντίθετα, στην «πράσινη» σύνθεση βρέθηκε ο Βασίλης Τολιόπουλος που δεν πάτησε καν παρκέ, αλλά και ο Μάριους Γκριγκόνις, που μπήκε μόνο στο φινάλε, όταν το ματς είχε τελειώσει. Με τον Τζέντι Όσμαν επίσης παροπλισμένο, έμεινε μόνο ο Τζέριαν Γκραντ να συμμαζεύει τα ασυμμάζευτα. Το αποτέλεσμα ήταν το «κραυγαλέο» 73% true shooting percentage της Αρμάνι, το οποίο ήταν φυσικά η καλύτερή της επίδοση στη σεζόν.

Η αμυντική ανισορροπία και η τεράστια εξάρτηση του Παναθηναϊκού από τους Γκραντ και Σλούκα γίνεται φανερή και από ένα ακόμη νούμερο. Σε ένα παιχνίδι που ο «επτάστερος» κυνηγούσε διαρκώς διψήφιες διαφορές, ο Αμερικανός γκαρντ είχε +10 και ο αρχηγός +8 στον σχετικό δείκτη. Ο πρώτος ήταν ο μοναδικός που έδινε λύσεις στην περιφερειακή άμυνα, ενώ ο δεύτερος προσπάθησε όσο μπορούσε να... διασώσει την αξιοπρέπεια της ομάδας. Οι δυο τους, όμως, δεν έφτασαν, με τον Κέντρικ Ναν να καταγράφει «κενά» στατιστικά, τον Τι Τζέι Σορτς να γίνεται εύκολος στόχος στην άμυνα, και τον Νίκο Ρογκαβόπουλο να έχει... αδειάσει μετά την αδιανόητη επίδοση 12 τριπόντων με τον Πανιώνιο.



Μέσα σε όλα αυτά, ο Κένεθ Φαρίντ έγινε... γήινος μετά τις εκπληκτικές πρώτες του παρουσίες. Η αρχική αύρα που έφερε στην ομάδα άρχισε να «εξανεμίζεται» από την προηγούμενη αγωνιστική, με την παντελή αδυναμία των Ομέρ Γιούρτσεβεν και Ντίνου Μήτογλου να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, να δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση από τον Αμερικανό στη φροντ λάιν. Ακόμα και ο «Manimal», ωστόσο, δεν μπορεί στα 36 του να κουβαλάει μια ολόκληρη γραμμή ψηλών, ούτε θα πρέπει κανείς να απαιτεί από αυτόν διαρκώς εμφανίσεις όπως οι πρώτες του.

Πλέον, ο Παναθηναϊκός στρέφεται σε ένα διάστημα που το πρόγραμμα δεν θα του προσφέρει.... χριστουγεννιάτικα δώρα, αλλά συνεχόμενα πολύ δύσκολα τεστ με Φενέρμπαχτσε εκτός, Χάποελ Τελ Αβίβ εντός, Ζάλγκιρις Κάουνας εκτός και Ολυμπιακό εντός. Μετά από το πέρας αυτών των αγώνων, αν οι «πράσινοι» παρουσιαστούν όπως στο Μιλάνο, ενδέχεται να αρχίσουν να ανησυχούν όχι μόνο για την εξάδα, αλλά και για τη δεκάδα.

Το θετικό νέο είναι ότι ο «επτάστερος» περιμένει ενισχύσεις με την επιστροφή των τραυματιών. Ο Τζέντι Όσμαν είναι καθοριστικός παίκτης για το σύνολο του Αταμάν, ενώ ο Ρισόν Χολμς θα προσφέρει το απαραίτητο gravity στη θέση «5» πίσω από τον Κένεθ Φαρίντ. Γενικότερα, ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει φέτος ότι μπορεί να φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα απόδοσης. Το ζητούμενο πλέον είναι η συνέπεια και η νοοτροπία. Η περίοδος των δικαιολογιών έχει τελειώσει και ο δρόμος προς το Final Four και τον τίτλο απαιτεί σκληρότητα, διάρκεια και ενέργεια από όλους, όχι μόνο από τον Κώστα Σλούκα. Οι «πράσινοι» έχουν την ποιότητα, απομένει να δείξουν πως έχουν και τον χαρακτήρα.